ویزای دوبی

نوع ویزای دوبی

شرایط اخذ ویزای دوبی

هزینه ویزای دوبی

زمان تحویل ویزای دوبی

مدارک لازم جهت اخذ ویزای دوبی

در صورت تمایل و درخواست شما عزیزان، شرکت حریم پرواز آسمان مفتخر است که در کنار صدور ویزای

دوبی شما ، خدمات مسافرتی دیگری همچون خدمات تور، بلیط پرواز، رزرو هتل، بیمه مسافرتی و … را نیز با

مناسبترین قیمت و شرایط، به شما عزیزان ارائه دهد

ما در کوتاه ترین زمان و با مناسب ترین هزینه، ویزای دلخواهتان را به شما ارائه می دهیم

درصورت تمایل به اخذویزای دوبی و یا ویزای دیگر کشورها با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید

شرکت حریم پرواز آسمان، شرکتی مطمئن برای خدمات مسافرتی و گردشگری است.

آدرس : تهران – میدان ونک، خیابان گاندی جنوبی، بین خیابان شانزدهم و هجدهم، پلاک ۱۰۲، واحد ۳

شرکت خدمات مسافرتی و گردشگری حریم پرواز آسمان

آشنایی با کشور امارات و شهر دوبی

پیشگفتار

دُبِی (به عربی: دوبیّ) (به انگلیسی: Dubai) یکی از شهرهای کشور امارات متحده عربی است.

این شهر در جنوب کشور ایران و در پیرامون خلیج فارس و در شبه جزیره عربستان قرار دارد.

دوبی بزرگ‌ترین شهر کشور امارات نیز می‌باشد.

نخستین اشاره‌های تاریخی در دوبی از سال ۱۰۹۵ میلادی ثبت شده‌است و نخستین نشانه‌های شهرسازی در دوبی به سال ۱۷۹۹ برمی‌گردد.

دوبی در سال ۱۸۳۳ به دست شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم به طور رسمی به عنوان یک شهر بنیان نهاده شد.

جایگاه جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود.

در سال ۱۹۶۶ و با کشف نفت در دوبی، دوبی و کشور قطر تصمیم به راه‌اندازی یک واحد پولی جدید بنام «مجلس نقد قطر و دوبی»، به جای «روپیهٔ خلیج» که پیش از این پول رایج بود گرفتند.

کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند به طوری که در مدت بسیار کوتاهی ۳۰۰ درصد به جمعیت آن افزوده شد و آن را به یکی از منابع مهم جهانی نفت تبدیل کرد.

دوبی جدید از زمانی که بریتانیا آن را در سال ۱۹۷۱ ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد.

در این زمان، دوبی به همراه ابوظبی و ۴ شیخ‌نشین دیگر کشور امارات متحده عربی را پایه‌گذاری کردند.

یک سال بعد شیخ‌نشین رأس‌الخیمه به کشور امارات پیوست اما قطر و بحرین تصمیم گرفتند که هرکدام یک کشور خودکفا باشند.

در سال ۱۹۷۳ درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی امارات معرفی شد و به این ترتیب دوبی و قطر اتحادیهٔ پولی بین خود را منحل کردند.

در سال ۱۹۷۹ در یکی از محله‌های دوبی با نام جبل علی یک منطقهٔ آزاد تجاری ساخته شد که به شرکت‌های خارجی اجازه واردات و صادرات بدون محدودیت را می‌داد.

با شروع جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۰ سرمایه‌داران و تاجران پول‌ها و دارایی‌های خود را از این شهر خارج کردند که باعث شد اوضاع اقتصادی این شهر برای مدتی بحرانی بشود اما با دگرگونی فضای سیاسی، دوباره رونق خود را به دست آورد.

امروزه دوبی به عنوان یک شهر جهانی و بازرگانی موفق و مهم در منطقه جای خود را پیدا کرده‌است.

اگرچه اقتصاد دوبی با صنعت نفت رشد کرد اما بیشتر درآمد دوبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به شهروندان خارجی در مناطق آزاد، اعطای اقامت، صدور دوباره کالا، ترانزیت مسافر و کالا و همچنین قسمت بزرگی نیز از گردشگری و دیگر خدمات مالی و بازرگانی تأمین می‌شود.

دوبی به تازگی توجه جهانیان را از راه ساخت و سازهای بزرگ و همین‌طور رویدادهای تفریحی و ورزشی هیجان‌انگیز به خود جلب کرده‌است.

در سال‌های پایانی دههٔ ۲۰۰۰ میلادی به خاطر بحران‌های مالی گسترده در جهان، ساخت و ساز املاک در دوبی برای مدت ۳ سال با دشواری جدی روبه‌رو شد.

هر چند دوبی توانست بنا بر یک برنامه تدریجی و مداوم خود را بهبود بخشد. در سال ۲۰۱۲ دوبی ۲۲مین شهر گران‌قیمت جهان و گران‌قیمت‌ترین شهر خاورمیانه معرفی شد.

در سال ۲۰۱۳ دوبی توانست حقِ داشتن و برگزاریِ اِکسپو ۲۰۲۰ را به دست آورد.

اِکسپو سومین رویداد مهم دنیا پس جام جهانی فوتبال و المپیک است و به «المپیک کشورهت» مشهور است.

این نخستین بار است که یک شهر از خاورمیانه توانست میزبانی این مهم‌ترین نمایشگاه جهان را به‌دست‌آورد.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد اکسپو ۲۰۲۰ برای دوبی بیش از ۲۳ میلیارد دلار سود خواهد داشت.

{ شهرهای اطراف دوبی}

۱- از سمت شمال شهر دوبی اولین شهر شارجه است.

این شهر شیخ نشین بسیار شهر مذهبی است و حتی در هتلهای ان اجازه موسیقی زنده در ان را ندارند و از نظر اجاره منزل برای کسانی که ترافیک صبح شارجه به دوبی را به جون می‌خرند بسیار فرق دارد واز تظر اقتصادی بهتر. علی سامره و جواد نکونام از جمله بازیکنان ایرانی فوتبال بودند که در سال‌های ۲۰۰۶–۲۰۰۷ درتیم الشارجه بازی می‌کردند.

۲- از سمت شمال بعد از شهر شارجه عجمان است.

این شیخ نشین حدود ۳۰ تا ۴۰ دقیقه رانندگی از دوبی فاصله دارد؛ و از نظر اجاره منزل از شارجه نیز ارزان‌تر است.

مسعود شجاعی، جواد کاظمیان از جمله بازیکنانی بودند که حضور در این شهر و بازی در تیم عجمان را تجربه کردند.

۳- از سمت شمال عجمان که پشت سر گذاشته می‌شود شهر کوچک ام القوین است

جمعیت کمی در آنجا ساکن هستند در این شهر باشگاه فوتبال این شهر در لیگ دسته یک امارات حضور دارند.

۴- مسیر شمال را که ادامه دهید به شهر راس الخیمه می‌رسید

جمعیت قابل توجهی دارد و با شارجه برابری می‌کند. این شهر تا دوبی ۲ ساعت رانندگی زمان می‌برد؛ که از ۲ مسیر آزاد راه الامارات مسیر مستقیم و سریع ان است و از راه مسیر شهری که دوبی به شارجه، عجمان، ام القوین و راس الخیمه است.

این مسیر به دلیل داخل شهر بودن و وجود ترافیک ۳ ساعت زمان می‌برد، رضا عنایتی، پژمان نوری، مازیار زارع، رجب زاده، از جمله بازیکنانی بودند که در تیم این شهر در لیگ امارات بازی می‌کردند.

۵. شهر الذید که در سمت شرق دوبی است 

فاصله آن حدود ۳۰ دقیقه رانندگی از سمت جاده فرودگاه شارجه می‌باشد.

شهری کوچک با یک میدان داخل شهر و مردمانی آرام.

۶- بعد از شهر الذید حدود ۹۰ کیلومتر تا شهر مسافی فاصله است به سمت شرق

شهر مسافی یک میدان کوچک دارد و اکثر جمعیت ان در همان نقطه ساکن هستند.

در سمت چپ میدان باشگاه فوتبال المسافی هست که در لیگ یک امارات حضور دارد.

نوید فریدی از بازیکنان ایرانی این تیم در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۰۱۱ در این باشگاه حضور داشت.

۷- بعد از مسافی با ۳۰ دقیقه فاصله به فجیره می‌رسید.

این شیخ نشین در زمینه دادو ستد با عمان بسیار فعال است به دلیل نزدیکی با عمان و وصل بودن به دریای عمان.

۸ – فجره به سمت شرق دریای عمان است و به سمت شمال شرقی که پیش می‌روید به شهر العروبی می‌رسید.

این شهر شهر بسیار آرامی است و مردمانی بسیار میهمان نواز. این شهر نیز در لیگ یک امارات سالهاست که تیم دارد و بهشاد یاور زاده از جمله بازیکنان ایرانی ان شهر در سال ۲۰۱۰ بوده است.

ریشه نام دوبی

واژهٔ دوبی معرب واژهٔ «دو پی» پارسی است به معنی «دو بنیاد» که اشاره دارد به بنیاد شهر دوبی در دو سوی خور.

در دههٔ ۱۸۲۰ میلادی، دبی توسط مورخان بریتانیایی «الوصل» نامیده می‌شد. به دلیل سنت‌های شفاهی منطقه، تعداد کمی پرونده مربوط به فرهنگ تاریخی و افسانه‌ای دبی وجود دارد که به صورت نوشته درآمده‌است. به همین دلیل ریشه‌های واژهٔ دبی در منابع عربی بسیار مورد مناقشه قرار دارد. به گفتهٔ فدل هندهال (Fedel Handhal)، محقق تاریخ و فرهنگ امارات متحده عربی، کلمهٔ دبی ممکن است از کلمهٔ «دَبا» تشکیل شده باشد که اشاره‌ای به جریان آهستهٔ رودخانهٔ قدیمی این شهر با نام خور است. همچنین احمد محمد عبید شاعر و محقق نیز می‌گوید که ریشهٔ کلمهٔ دبی، دَبا است اما منظور از دبا نوعی ملخ بوده‌است.

گردشگری در دوبی

گردشگری یکی از استراتژی‌های مهم امیرنشین دوبی برای سرازیری دلار به امارات متحده می‌باشد.

گردشگری دوبی بیشتر بر خرید است اگر چه جذابیت‌های مدرن و تاریخی نیز دارد.

در سال ۲۰۰۷ میلادی شهر دوبی ۸اُمین شهر پربازدید جهان بود.

انتظار می‌رود که در سال ۲۰۱۵ میلادی، ۱۵ میلیون گردشگر به دوبی سفر کند.

دوبی مشهورترین شیخ‌نشین در میان شیخ‌نشین‌های هفتگانه کشور امارات متحده عربی است.

دوبی از دیگر امارت‌های امارات متحده عربی جدا و متمایز است زیرا درآمد نفت تنها ۶٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و درآمد اصلی آن از منطقه آزاد جبل علی و گردشگری است.

شهر دوبی با دیگر شهرهای کشور امارات متفاوت است و بخش زیادی از درآمد آن توسط صنعت گردشگری تأمین می‌شود.

دوبی به «پایتخت خرید خاورمیانه» مشهور است و به تنهایی بیش از ۷۰ مرکز خرید بزرگ (شامل دوبی مال، بزرگ‌ترین مرکز خرید جهان) را در خود جای داده‌است.

جغرافیا و آب و هوای دوبی

بیشتر پایتخت‌ها و شهرهای مهم دارای پرواز مستقیم به دوبی هستند.

بیش از ۸۰ خط هوایی به فرودگاه بین‌المللی دوبی می‌رود و از آنجا برمی‌گردد که موجب شده یکی از پرترددترین فرودگاه‌های دنیا شود.

طول خط ساحلی دوبی ۶۴ کیلومتر است.

دوبی دارای آب و هوا بسیار گرم و خشک می‌باشد.

دوبی در فصل تابستان بسیار گرم، پر باد و خشک است و به طور میانگین دارای دمایی در حدود ۴۰ درجهٔ سانتی‌گراد (۱۰۴ درجهٔ فارنهایت) در روز و ۳۰ درجهٔ سانتی‌گراد (۸۶ درجهٔ فارنهایت) در شب می‌باشد.

همچنین در اغلب روزهای سال آسمانی آفتابی مشاهده می‌شود.

دوبی در فصل زمستان نیز گرم است و به طور میانگین دارای دمای ۲۳ درجهٔ سانتی‌گراد (۷۳ درجهٔ فارنهایت) در روز و ۱۴ درجهٔ سانتی‌گراد (۵۷ درجهٔ فارنهایت) در شب می‌باشد.

میانگین بارش در دوبی ۸۸٫۶ میلی‌متر (۳٫۴۹ اینچ) در سال می‌باشد.

گردشگری فرهنگی در دوبی

برای بازدیدکنندگان دوبی، فرهنگ بعد از خرید در درجه دوم جذابیت قرار دارد.

مناظری از فرهنگ قدیم دوبی درحالیکه این فرهنگ تحت سلطه سرعت سریع پیشرفت اقتصادی شده می‌تواند در مناطق اطراف نهرها دیده شود.

ساختمان‌های اطراف نهر نشانگر یک شهر قدیمی است.

دهکده غوص (قریه الغوص) و دهکده میراثی (قریه التراث)، ماهیگیری و یافتن مروارید را به نمایش می‌گذارد.

از دیگر جاذبه‌ها می‌توان به خانه شیخ سعید المکتوم، موزه دوبی و منطقهٔ بستکیه و روستای حتی اشاره کرد.

تاریخ این روستا به دو تا سه هزار سال قبل برمی‌گردد و شامل ۳۰ ساختمان است و در ۱۱۰ کیلومتری جنوبی شهر دوبی در قلب کوه‌های حتی و در امتداد رشتهٔ کوه حجر واقع شده‌است.

موزه دوبی در سال ۱۹۷۱ به منظور نمایش سبک زندگی سنتی دوبی ایجاد شد و شامل عتیقه‌جات و مصنوعاتی می‌باشد که از آفریقا و کشورهای آسیایی از طریق تجارت به دوبی وارد شده‌اند.

مسجد شندغه نیز ۲۰۰ سال قدمت دارد.

مناطق مختلف دوبی

پارک های آبی شهر دوبی

مراکز خرید دوبی

بازارهای دوبی

نوع حکومت و سیاست

دولت دبی در چهارچوب سلطنت مشروطه عمل می‌کند و از سال ۱۸۳۳ میلادی (۱۲۱۲ هجری شمسی) توسط خاندان آل مکتوم اداره می‌شود. شیخ محمد آل مکتوم حاکم فعلی شیخ‌نشین دبی است. او نایب رئیس پادشاه امارات متحده عربی، نخست وزیر و رئیس مجلس وزیران امارات متحده عربی نیز می‌باشد.

شهرداری دبی (به عربی: (به عربی: بلدیه دبی)) در سال ۱۹۵۴ میلادی و توسط حاکم وقت آن زمان، راشد بن سعید آل مکتوم برای برنامه‌ریزی، خدمات شهری و نگه‌داری از امکانات محلی تأسیس شد. ریاست شهرداری دبی در حال حاضر در دست حمدان بن راشد آل مکتوم، نایب رئیس دبی می‌باشد که بر کار سازمان‌هایی از قبیل وزارت راه، برنامه‌ریزی و بررسی و محیط زیست و وزارت بهداشت و دارایی نظارت دارد. همچنین شهرداری دبی مسئول بهداشت شهر و زیرساخت‌های فاضلاب نیز می‌باشد.

نیروی پلیس دبی در سال ۱۹۵۶ و در نایف تأسیس شد تا به اجرای قانون بپردازد. این نیرو تحت فرمان مستقیم شیخ محمد آل مکتوم، حاکم فعلی شیخ‌نشین دبی می‌باشد.

شیخ‌نشین‌های دبی و راس الخیمه تنها شهرهایی در کشور امارات هستند که دستگاه قضایی آن‌ها با دستگاه قضایی فدرال کشور امارات مطابقت ندارد.

جمعیت ، زبان و مذهب دوبی

بر اساس سرشماری انجام شد توسط مرکز آمار دبی، جمعیت این شیخ‌نشین تا سال ۲۰۰۹ میلادی ۱٬۷۷۱٬۰۰۰ بوده‌است. مساحت شهر دبی ۴۹۷٫۱ مایل مربع (۱٬۲۸۷٫۴ کیلومتر مربع) می‌باشد و تراکم جمعیت بیش از ۴۰۸٫۱۸ بر کیلومتر مربع است که این مقدار بیش از ۸ برابر کل کشور می‌باشد. دبی اولین شهر گران‌قیمت در منطقه، و بیستمین شهر گران‌قیمت جهان می‌باشد.

در «سال ۲۰۰۵ میلادی»، ۱۷ درصد از جمعیت دبی را اتباع اماراتی تشکیل می‌داد.

همچنین حدود ۸۵ درصد (۷۱ درصد از جمعیت کل امارات) از جمعیت مهاجر این شهر را اتباع آسیایی تشکیل می‌دهند که عمدتاً هندی (۵۱٪)، بلوچ (۱۶٪)، بنگلادشی (۹٪)، فیلیپینی (۳٪) و جمعیت قابل ملاحظه‌ای از سومالی که نزدیک به ۳۰٬۰۰۰ نفر می‌باشند هستند. یک چهارم از جمعیت کل امارات هم اصلیت ایرانی دارند. علاوه بر آمارهای بالا، ۱۶ درصد (۲۸۸٬۰۰۰ نفر) از جمعیت دبی در خوابگاه‌های کار جمعی زندگی می‌کنند که ملیت و نژاد آن‌ها شناسایی نشده‌است اما تصور می‌شود که عمدتاً آسیایی باشند.

«در حدود سالهای ۱۳۸۶ شمسی»، بیش‌از ده هزار دانشجوی ایرانی در دوبی می‌بودند که در مجموع «بیش از ۲۵ درصد جمعیت» این بندر رانیز، جمعیتی کلان از ایرانیها تشکیل، می‌دادند.

متوسط سن در این شیخ‌نشین ۲۷ سال می‌باشد.

میزان تولد تا سال ۲۰۰۵ میلادی، ۱۳٫۶ و میزان مرگ و میر ۱ درصد بوده‌است.

کارگران ساختمانی و عمدهٔ شهر هندی هستند و بعد از آن‌ها پاکستان که کمی بیشتر از هندی‌ها کار شخصی هم دارند و فیلیپینی‌ها و بعد بلوچ‌ها هستند. بازار سنتی و کوچک دبی مثل موبایل فروشها، بقالی‌ها و لوازم یدکی خودروفروشی‌ها و بقیهٔ کارها با سرمایهٔ کوچک بیشتر به دست ایرانی‌های قدیمی ساکن دبی می‌گردد. پس از ایرانیها، عرب‌های سوری و بلوچها بازار سرمایه را در دست دارند. ایرانی‌های زیادی هم برای سرمایه‌گذاری در بازار کلان به جز املاک به دبی آمده‌اند که البته مشخصا تعدادشان از کسانی که در املاک سرمایه‌گذاری کرده‌اند بیشتر نیست.

زبان رسمی دبی، عربی است اما زبان انگلیسی به صورت گسترده‌ای توسط ساکنان این شهر استفاده می‌شود به‌طوری‌که به زبان اولیهٔ این شهر تبدیل شده‌است. دیگر زبان‌هایی که توسط که توسط ساکنان این شیخ‌نشین به‌طور گسترده استفاده می‌شود شامل هندی، بلوچی .زبان بلوچی فارسی، اردو، بنگالی، تامیل، تاگولوگ، چینی، مالایالم می‌باشد.

مادهٔ ۷ از قانون اساسی موقت کشور امارات متحده عربی، دین اسلام را به عنوان دین رسمی این کشور اعلام کرده‌است. علاوه بر اسلام، تعداد قابل توجهی از ساکنان دبی، مسیحی، هندو، بودایی، سیک و بهائی هستند.

گروه‌های غیر مسلمان می‌توانند خانه‌ها و عبادتهای خودشان را داشته باشند.

در حالی که دولت کشور امارات مجوز قانونی به گروه‌های مذهبی نمی‌دهد، اما ممکن است برخی از ۷ شیخ‌نشین‌های این کشور استقلال داخلی به برخی از مذاهب بدهند. دبی نیز تنها شیخ‌نشین کشور امارات است که معابد هندو و گوردوا (معابد سیک‌ها) را دارد. طبق سرشماری اخیر افراد ملت هندوستان بیشترین جمعیت مستقر در دبی را تشکیل می‌دهند. گروه‌های غیر مسلمان، کمک‌های نقدی را تنها می‌توانند از بین خود جمع‌آوری کرده یا از خارج دریافت کنند و می‌توانند در ملأ عام دینشان را تبلیغ کنند. اما از دین برگشتن یا توزیع نشریات مذهبی به شدت خلاف قانون بوده و علاوه بر جریمهٔ نقدی و پیگرد قانونی، به خاطر رفتار توهین‌آمیز به آئین اسلام، فرد مجرم یا به زندان می‌رود یا از کشور اخراج می‌شود.

اتباع اسرائیلی حق ورود به دبی را ندارد.